Hoi, leuk dat je op mijn blog kijkt. Ik ben Edwin de Jong, 25 jaar en ik ben bekend geworden door het winnen van de jong ondernemer van het jaar award van het ondernemersblad sprout in 2013. Op dat moment voelde ik mij een hele peer met FietsUniek. Het voelde voor mij heel wat om een bedrijf te hebben dat meer dan een miljoen euro per jaar draaide. Toen ik een bod ontving wat het mogelijk maakte om een dikke bak te rijden en ik eigenlijk al had besloten hiermee in te stemmen besefte ik mij dat er andere dingen veel belangrijker waren, het vuur, de passie, de mensen en de inspiratie, dit grote avontuur was veel meer mij dan geld, dit is het nog steeds, ik neem jullie graag mee in mijn wereld waarin in onderneem, innoveer en inspireer.
De keuze om toch voor het bedrijf te gaan heeft er toe geleidt dat ik nu met een team van twaalf man in een experience center van maar liefst 1200 m2 duizenden fietsen per jaar verkoop.
Vandaar dit blog, ik zie dit voor mijzelf als een discipline kwestie, niet zomaar weer aan iets beginnen en vanwege het gebrek aan discipline (of eerlijk gezegd door het verdrinken in de vele mogelijheden) het weer laten afweten. Ik wil graag ontdekken hoe ik straks op dit moment over dingen dacht en bewust worden in de keuzes die ik maak. Ik heb vandaag 17 september 2017 besloten elke dag een bericht te schrijven. Vandaag dan de primeur, mijn eerste blog.
Waarom ik dingen wil veranderen?
Sinds het gesprek van vorige week met mijn jobcoach voel ik mij ander, heel anders, niet chaotisch maar relaxt, niet gestresst maar ontspannen, vreemd, heel vreemd.
Hoe vreemd dingen ook kunnen zijn, alles gaat ‘wel gewoon’ verder. Mijn auto start zoals hij normaal ook start en het aantal fietsen wat FietsUniek had verkocht was ook gelijk gebleven, toch is er iets gebeurd. Iets vreemds… Mijn jobcoach vertelde mij dat ik voordat ik mijn auto start eerst eens twee minuten moet blijven zitten, het stuur moet vast houden en de rugleuning moet voelen en mijzelf de volgende vragen stellen. Waar ben ik? Hoe voel ik mij? Ben ik gelukkig? Wat ga ik vandaag doen?
Nadat ik het gesprek met Bianca (de Jobcoach) had gehad, besloot ik (nadat ik mijn auto ontspan oefening had gedaan) niet direct naar kantoor te rijden maar de afslag noordwijk te pakken en eens rustig door de duinen en over het strand te lopen, het was regenachtig en koud, niemand om mij heen, af en toe is dat wel lekker he. Het was stil, mijn telefoon stond uit, geen geluiden, geen drukte alleen maar rust.
Ik besefte mij direct dat dit de basis van het succes, niet de de duinen en het strand maar de stilte die daar heerste, het gevoel dat ik mij niet moest verantwoorden en het gevoel dat ik geleefd werd, het ging meer richting het gevoel van ‘Tsja, en nu?”. Dit gevoel heb ik al een tijdje niet meer gehad, het gevoel dat je misbaar bent en het gevoel dat alles er mag zijn zoals het is. Op dat moment besloot ik verder te gaan vanuit dit perspectief, vanuit die intieme rust weer terug gaan naar de drukte, de drukte waarin wij ons elke dag weer bevinden.
Het idee dat ik dingen moet doen omdat deze nu een maal zo zijn of van mij verwacht worden wil ik doorbreken. Ik zal mijzelf meer openstellen voor advies wat de mensen in mijn omgeving uit goede bedoelingen geven en de keuzes minder vanuit mijn emotie maken, processen doorbreken om dingen los te laten en mijn passie voor het ondernemen te hervinden. Aankomende week ga ik geen tijd meer spenderen over het behouden van het opgebouwde, geen gedachtes meer over de fouten die ik heb gemaakt, geen gedachten meer over de dingen die ik had kunnen veranderen. Nee. Tijd voor verandering, tijd voor stappen voorwaarts. Tot morgen.