Regelmatig spreek ik met ondernemers in mijn omgeving over veranderingen doorvoeren binnen je bedrijf. Je onderneemt een aantal stappen om je bedrijf te innoveren. Je verandert regels. Neemt afscheid van personeel of neemt nieuwe talenten aan. Tenslotte deel je je visie.
Maar niets verandert.
Bij mij is dat lang ook zo geweest. Mijn hoofd zat vol met plannen, mijn notitieboek liep over van de ideeën die ik met andere ondernemers opgedaan had, maar er gebeurde weinig.
Door de jaren heen waren we vastgelopen. We hadden ons ontwikkeld: onze eerste eigen merk omafiets.nl stond op poten, we hadden een eigen showroom, het aantal personeelsleden was uitgebreid naar tien fulltime medewerkers. Maar toch liepen we vast. Het nieuwe pand zorgde voor formulieren die ingevuld moesten worden, een ontslagen werknemer spande een rechtszaak aan voor een in onze ogen onterechte vergoeding, en met het achtergebleven personeel moest besloten worden hoe nu verder. We raakten verzand in de bureaucratie van de onderneming.
“Je bent zo sterk als de zwakste schakel binnen je organisatie”
Het kwartje viel op een Amsterdams terras tijdens een gesprek met Mike Weinberg. Een etentje niet over de business, maar als ondernemers onder elkaar. Het was zo’n eye-opener toen hij me vertelde dat de vent de tent maakt. De impact van de ondernemer, de leider, de visionair, die van onschatbare waarde is. Met deze ondernemersvisie kun je van niets iets maken. Het onmogelijke mogelijk maken. Maar de medewerkers moeten deze visie delen. Je bent eigenlijk, zo zei Mike, zo sterk als de zwakste schakel binnen je onderneming.
Dat betekent dat je je als ondernemer aan moet passen aan je werknemer. Dat betekent dat je bij een werknemer die minder goed presteert dan je verwachtte, je meer tijd besteedt aan de ontwikkeling, maar ook dat je luistert naar een medewerker die beter werk levert op een gebied dan jij. Bijvoorbeeld iemand die je visie kan vertalen naar een concreet product. Een concrete service. Een concrete klantbeleving. En die aanpassing in de bedrijfscultuur leidt er uiteindelijk toe dat de eindeloze stroom van bureaucratie en negatieve energie die je bedrijfscultuur bepaalt, omgebogen kan worden tot een innovatief bedrijf met werknemers die zich gewaardeerd en gemotiveerd voelen.
Twee dagen na het gesprek met Mike nam ik afscheid van vier medewerkers die in mijn ogen de visie van het bedrijf niet langer konden verspreiden. Ze werkten met een persoonlijke instelling, hielden het bedrijf draaiende, maar de innovatie was eruit. We werkten nergens naartoe. De visie miste.
Juist die visie bleek zo belangrijk voor de toekomst. De bedrijfscultuur zoals wij die hadden opgebouwd, werd aangepast, mede door de komst van de investeerders begin 2017. De formulieren maakten plaats voor creativiteit en innovatie nam de plaats in van het vierde overleg die week. Er kwam openheid naar de personeelsleden, die meer verantwoordelijkheid kregen en vrijheid om mee te denken richting de toekomst.
In plaats van het bedrijf staande te houden, waren we nu bezig met de toekomst. De visie. Mijn taak als ondernemer en visionair van het bedrijf verschoof; ik moest meer samen gaan werken met de talentvolle mensen die nu in het team zaten en nadenken over de stipjes op de horizon.
Inmiddels richten we ons op de creativiteit en verantwoordelijkheid van het personeel. Er zijn brainstormsessies waarin we nadenken over nieuwe invalshoeken voor het bedrijf. Ook werken we projectmatig aan allerlei zaken die moeten gebeuren en die ik voorheen vooral zelf op me nam. De vaardigheden, ervaring, en inzet van het personeel zorgt elke dag weer voor de beleving waar de klant naar op zoek is en dit is iets waar we met het bedrijf erg trots op zijn. Er is nog veel te leren, maar één ding is mij duidelijk: de ontwikkeling van de bedrijfscultuur begint en eindigt bij de ondernemer en de samenwerking met de werknemers. Één team, één taak.